Het is heel aantrekkelijk om jezelf sociaal te isoleren wanneer je spanning of stress ervaart. Je terugtrekken geeft je even lucht, maar is ook onderdeel van het probleem. Op een subtielere manier doe je dit al heel vaak en maakt dit de weg naar een oplossing juist lastiger.
Het leven is druk, daar ben je aan gewend. Alleen begin je vast te lopen. Je ervaart buitengewone stress en snakt naar meer rust in je leven.
Inmiddels heb je een manier gevonden om daarmee om te gaan. Dat doe je al best lang. Je bent je aan het terugtrekken. Ja van de mensen om je heen. Een perfecte strategie als je het mij vraagt. Zoek die rust en blijf bij mensen uit de buurt.
Want zodra je ergens op komt dagen, dan moeten ze wat van je en je hebt al genoeg aan je kop. Dus het is slim om je zo veel mogelijk terug te trekken. Misschien doe je het nog te weinig. Kijk even in je agenda er zit vast nog een afspraak tussen die je kunt afzeggen. Gewoon doen.
En heb je er al aan gedacht om er een weekendje tussenuit te gaan? Gewoon even alleen met jezelf, heerlijk. Binnenkort ben je zo weer de oude, tenminste als je je ´oude ik` nog kunt herinneren. Het is alweer even geleden dat er wat spontaniteit in je lijf zat en je flink hebt gelachen. De chronische serieusheid is er inmiddels wel ingeramd, nu er zo veel verantwoordelijkheden op je bordje liggen. Maar het gaat goed komen, jij gaat in isolatie en dan komt het goed.
Daar zit je dan in je uppie, weggedoken in je vakantiepark bunker in Drenthe. En dan blijkt het dat je toch niet zo alleen bent. Je gedachten gaan steeds naar die situaties die je stress geven en je weet dat wanneer je uit de isoleer komt, de uitdagingen weer in volle glorie op je bordje liggen. Ondertussen maak je je ook zorgen over hoe de zaken nu lopen, in jouw afwezigheid. Daar heb je geen controle meer over en dat is wel een lastige voor je. Thuis gunnen ze je rust, maar vragen ze zich af of je als een verlicht mens terugkomt. Ze denken trouwens van niet.
Tja, je terugtrekken, het komt in vele vormen voor en het is ook echt zinvol om even tot jezelf te komen. Alleen het is én én. Je hebt je rust nodig en je moet ergens doorheen. Door iets waar jij ver van wil blijven en dus is het rennen geblazen. Tja, maar het zou zo maar eens kunnen dat het echte probleem en de oplossing gaat over hoe jij je verhoudt tot anderen. Dat je te vaak het belang van de ander veel groter hebt gemaakt dan je eigen belang. Vaker zou je moeten zeggen wat jij er echt van denkt, maar je bent voorzichtig en bovendien heb je gewoon even de tijd nodig om de juiste dingen te zeggen. Op het moment dat je eruit bent, is het momentum voorbij. Hoe makkelijk is het om het erbij te laten zitten. En het gevolg ervan dat voel je nu. Je hebt te veel op je bordje liggen en het loopt allemaal niet zoals jij het zou willen. In de verhoudingen zit het eigenlijk ook niet helemaal lekker meer. Het slechte nieuws? Juist hier moet je doorheen.
Ben jij bekend met die onrust en de terugtrekkende beweging? Dat isolement? Maak een stapje -ja een kleintje- in de richting van de ander. De ander die betrokken is bij jouw onrust en dat ogenschijnlijk niet door heeft. Het zou bij jou zomaar voor een beetje rust kunnen zorgen.
Wat heb je te verliezen?
Moet je er nog steeds niet aan denken om dit aan te gaan. Snap ik. De volgende keer ga ik het hebben over hoe je dat stapje richting die ander toch kan nemen.
Wil je weten hoe ik je kan helpen, klik dan op onderstaande link naar het coachprogramma.